Tartışmaları Eski - Yeni Kavgası Peyami Safa Kavgası Kemal Ahmet Olayı Burjuva Oldu Suçlamasına Karşı "Sol" Geçinen Delikanlılara Karşı Milliyetçi Suçlamasına Karşı         BİR PROVOKATÖR ÜSTÜNDE HİCİV DENEMELERİ                    "Sen ölmedin, seni öldürdüler zavallı kadın."                                                                   T.F. Sen çıkmadın çıkardılar karşıma seni! Kıllı, kara elleriyle tutup enseni gövdeni yerden bir karış kaldırdılar, sonra birdenbire bırakıp yere seni pantolonumun paçasına saldırdılar. Bir düşün oğlum, bir düşün ey yetimi Safa bir düşün ki, son defa                         anlıyabilesin : Sen bu kavgada bir nokta bile değil, bir küçük, eğri virgül, bir zavallı vesilesin!.. Ben, kızabilir miyim sana? Sen de bilirsin ki, benim âdetim değildir bir posta tatarına                   bir emir kuluna sövmek, efendisine kızıp                 uşağını dövmek!. Sen de bilirsin ki, jurnal esnafı, senin gibiler tutulup kulaklarından birer birer                                   teşhir edilirler.. Ben, sadece söküp                    bir fitnenin otuz iki dişini, ve Babıâli kaldırımlarına döküp                                geleceğini, geçmişini aldım omuzuma işte bu teşhir işini.... Bir düşün oğlum, bir düşün ve inkâr etme ki; Keteon matbaasında ut çalıp ayak şarkıcılarına beste talim eylemek, ve o biçare Larus'un ırzına geçip zatını âlim eylemek, sana pek zor geldi ki, demek; aranızda dolaşır görünce benim "Orhan Selim" adlı dilsiz                        ve kolu bağlı gölgemi, hemen azıya alıp gemi Faşisto-demokrato-liberal                             bir jurnal                                      yazıp delikanlıyı yere çalmak ve bir miktarı minasip elden almak                                         istedin!.. Elden alıp almamana                     karışmam ama, biz, gölgemizi bile çiğnetmeyiz adama!   Bir düşün oğlum, bir düşün, ey, göbekli patron veletlerinin "Doğru yol" göstericisi, bir düşün ey yetimi Safa, bir düşün ve hatırla ki, son defa : O, takma aslan yeleli Namık Kemal üstadın senin; abanoz ellerinden                  zenci kölesinin som altın taslarla şarap içerek ve "didarı hürriyet"in dizinde                         kendi kendinden geçerek : "Yüksel ki yerin             bu yer değildir, Dünyaya geliş             hüner değildir!" demiş... Sen de yükseldin uyup                           onun sesine "La dam o kamelya"nın fesli figüranlığından Ahmet Haşimin "Degüstasyon"daki iskemlesine..   Bir düşün oğlum! Bir düşün ve mezarların hududunu aşma! Kendine güven üstat                     babana değil, bir ölüyü koluna takıp dolaşma! Öyle zart zurt eşilmez toprağı gidenlerin! Rahat bırak oğlum                 rahat bırak uyusun O muhterem "şehidi hürriyet" bey pederin! Hem böyle daha iyi. Çünkü bak ortada ne yeni bir İngiliz-Boer                         harbi var, ne de tebrik isteyen bir İngiliz elçiliği... Ölüleri rahat bırak oğlum. Rahat bırak uyusun benim de gidenlerim! Sen de bilirsin ki ben                       ne dedemden                                 miras bekledim, ne babamdan şeref, şan! Hasep, nesep, kan, soy sop işinde yoğum. Çünkü ne soyu sicilli bir buldoğum                              ne de tecrübelik bir tavşan. Ben sadece ölen babamdan ileri, doğacak çocuğumdan geriyim, ve bir kavganın adsız neferiyim..   Ey ihtisas mahkemeleri kaçağı ve Despinis Kokonun aftosu, ey marka malı kör                  provokatör, ve ey zavallı yetim... Yoktur şimşiri kahrını inkâra niyyetim... Kokla, çek ve iç, üzülme hiç... Billahi cihan bilir ki, sen kahraman, ulusal muhaliflerimizdensin! Kokla, çek ve iç üzülme hiç. Yalnız, ara sıra bakıp aynalara bir deve derisinden beli değnekli Hacivat düşün. Bir düşün oğlum : müdahin, çelebi hazreti Hacivatın giyerek harp ilahı göbekli Marsın üniformasını kahramanane bir dalkavuklukla hesap sormasını.   Bir düşün oğlum, bir düşün ey sayın provokatör... Her dövüşen sersemdir senin için her anlayıp inanan kör. Ve sen ki, bir fikre bağlanışın                               azılı düşmanısın; anlat bana nasıl oldu da şu, anlat bana nasıl oldu da sen, yanarak boynu müsellesli bir mason imanıyla boyamak istedin Süleymanın çift sütununu o biçare "hürriyeti efkâr"ın kanıyla? Hem ne derin bir inanışmış ki, bu, ne müthiş bir ateşle yanışmış ki, bu, göze aldırmış sana fenafil-maşrıkı âzam olmayı, mason localarına üç defa bavurup mason localarından üç defa kovulmayı.   Bir düşün oğlum, bir düşün ve inkâr etme ki; gizli gece yolculuklarından kalmadır senin alın terin. Sen her gece el ayak çekilince "Nuvel Literer"in bir arşınlık duvarından aşarak ve parmaklarının ucuna basıp dolaşarak                                     yapraklarında onun, apartırsın satırlarını birer birer                                 Cingözle beraber.   Fakat her duvar bir karış değildir. Her duvardan atlamayı kesmez senin gözün ve her fikrin açılmaz kapıları maymuncuğuyla Cingözün.. Okuman lazım evlat. Evirip çevirmeyi, göze girmeyi, falan filan                                            bırakıp                                              okuman....   Bir düşün oğlum, bir düşün ey yetimi Safa, bir düşün ve benden öğren ki son defa : FİKİR dediğin               şeyin Karabet ustanın uduna benzemez suratı. O, ne şapırtılarla çiğnenen bir sakız, ne "Vatan-Silistre"de Abdullah çavuşun tiradı, ne de "Bir Akşamdı"da müteverrim bir bayan ilacıdır. O, şahlanmış bir savaş kılıcıdır. Bu ata atlıyacak yürek ve bu kabzaya bilek                       gerek.... Peyami Safa 9 Eylül 1935 tarihli "Hafta"daki yazısının altına eklediği notta bu şiirde yergi konusu yapılan yönleriyle övündüğünü belirtti : "Nâzım Hikmet'in fikir taraflarında apışınca söyleyecek bir şey bulamayarak işi destan yazmaya döktüğünü ve hakkımda bir manzume çırpıştırarak dükkân dükkân dolaşıp okuduğunu evvelce bildirmiştim. Bu manzumesini bir mecmuada gördüm. Alık oğlan, benim sayısız kusurlarım dururken iftihar ettiğim tek tük birkaç faziletimi hicvetmeye yeltenmiş. (...) "Sözü Cingöz Recai'ye bırakacağım. Gelecek sayılarımızın birinde onun bu Nâzım Hikmet denilen meslektaşına cevabını okuyacaksınız. İşi fikir ve ideoloji tarafından kaçırıp, vesikasız imalarla dolu adi bir soytarılığa götüren bu zıpıra artık Server Bedi'nin kahramanı şak şak vuracaktır." Peyami Safa'nın "Cingöz Recai müstensihi [kopyalayanı] Server Bedi" diye imzaladığı karşı yergi, "Cingöz Recai'den Nâzım Hikmet'e" başlığıyla, "Hafta"nın 23 Eylül 1935 tarihli sayısında yayımlandı. Sunu yazısının sonunda şöyle deniyordu : "Münakaşayı (...) çirkin bir alay zeminine döken Nâzım Hikmet, artık ciddi bir muhatap olmaktan böylece istifa edince, Peyami Safa ona kendi tarzında manzum konuşmanın ne basit bir yazı oyunu olduğunu ispat için karaladığı şu cevabı, Server Bedi'nin meşhur kahramanı Cingöz Recai imzasiyle bugün 5. sayfamızda neşrediyoruz." Nâzım Hikmet'in tarzını "basit bir yazı oyunu" sanıp ona bu yolla seslenmek isteyen herkes gibi, Peyami Safa'nın da tam bir başarısızlığa uğradığı görüldü. Başka anlayışlarda kendilerini kabul ettirmiş şairlerin bile, denediklerinde tatsız taklitler durumuna düştükleri, gizine varılması hiç de ilk bakışta sanıldığı kadar kolay olmayan bir tarz söz konusuydu. "Cingöz Recai'den Nâzım Hikmet'e" başlıklı oldukça uzun yerginin ilk satırlarıyla son satırlarını okuyalım : Gel bakayım, lüle lüle, kıvrım kıvrım, samur saçlı, pamuk tenli, al yanaklı sarı papam, gel bakayım anam babam, gel bakayım yetimlikle maytap eden paşa zadem, güzel âdem!                             *** Bre toprak altında yatan büyük Türk ölülerine çatan bre tümen tümen kıtır bom bre tümen tümen palavra bre işçiye yalan ölüye iftira atan sağı sola katan bre kaltaban bre Türk düşmanı, bre vatan haini şarlatan! Sen artık buralarda kolay dikiş tutturamazsın sahte komintern taktikalı dolmalarını yutturamazsın. Çekil! Bugün yaptığın gibi Metr-Goldvin-Mayer şirketinin İstanbul kolunun başına dikil. Yüzünden maskeni, başından kasketi at sermayenin altına yat! Yerini şimdi buldun işte : Hak berekât versin, asilzadem, ^ Yukarı | Devam >